In de afgelopen 5O jaar heeft Pieter d'Hont een grote reputatie verworven als een veelzijdig en productief kunstenaar. Enerzijds is hij de ambachtelijke beeldhouwer die, zoals zijn middeleeuwse voorgangers, zich geheel in dienst heeft gesteld van de gemeenschap, anderzijds is hij de moderne, 'vrije' kunstenaar die zijn werk pas aflevert als het naar zijn inzicht voldragen is. Pieter d'Hont behoort tot de generatie beeldhouwers die, gevormd in de klas van Jan Bronner, tot wasdom kwam in de naoorlogse jaren waarin het groeiend aantal openbare opdrachten de voorwaarde schiep voor een bloei van de Nederlandse beeldhouwkunst. Aanvankelijk stond hij onder invloed van het moderne classicisme van Aristide Maillol en Charles Despiau, gevolgd door de meer impressionistische monumentaliteit van beeldhouwers als Rik Wouters en Mari Andriessen. Een monumentale en toch ingetogen vormexpressie, waarin het evenwicht is nagestreefd tussen het verheven menselijke en het menselijke verhevene is de karakt