Geschreven bij Eerlijk kijken naar jezelf
Zoals veel mensen beoordeel ik anderen aan wat er goed of fout aan hen is.
Het interessante is echter dat ik verder dien te kijken dan de buitenkant, het zou volgens het boek wel eens iets over mezelf kunnen zeggen.
Waarom reageer ik zo ? Een vraagstelling waardoor ik mezelf leer kennen.
Je ziet de splinter in het oog van de ander maar niet de balk in je eigen oog vind ik echt wel van toepassing.
Wanneer ik eerlijk naar mezelf kijk, is het gemakkelijker om niet in de emotie, onwetendheid - onwil mee te gaan of m.a.w. mezelf voor de zoveelste keer te laten vangen. Ik kan mezelf dan beheersen, dat geeft me kracht en een sereen gevoel. Het moet fantastisch zijn als je dat altijd kan. En daarna kan ik mijn ding dan rustig zeggen.
Het vraagt altijd wel een inspanning. Maar het is dat of een slecht gevoel zowel mentaal, fysiek als emotioneel.
Emoties behoren niet tot je werkelijke wezen. Dat is nl. liefde.
Eerlijk naar jezelf kijken brengt wijsheid, inzicht, vrede in jezelf. Ik ben nog volop aan mezelf aan het werken.
Je kunt ook karmische patronen op het spoor komen, lessen die je dus telkens weer op je pad krijgt.
Zo heb ik ook al mijn deel gehad. De kunst is die patronen in te zien, te doorbreken en te groeien. Niet dat dat op 123 gaat.
Mijn relaties zijn daardoor beter geworden – dat wil niet zeggen gemakkelijk want de ander heeft ook zijn stuk.
Hoe kan het dat iemand zo veroordeelt : omdat we een andere levensinstelling hebben, onze eigen donkere kanten.
Blijkbaar kunnen we het anders zijn van de ander moeilijk aanvaarden.
Je dient je dus te concentreren op het positieve in de ander, het negatieve is niet de kern van de ander, je bent zoveel meer dan je gevoelens. Ik vind dat niet gemakkelijk.
Als ik negatief denk dan haal ik mezelf naar beneden. Dat kan ook niet de bedoeling zijn. Dus herpak ik mezelf tijdens het negatieve denkpatroon en zeg stop.
Relaties zijn een leerschool, zeggen iets over onszelf, dat mag je wel zeggen. Alleen niet iedereen heeft dat door.
De geestelijke wereld werkt op ons in waardoor we door onze botsende ego's onze goddelijke kern tot uiting kunnen brengen, zelfbewustzijn en verwerkelijking. Ik vraag mij af waarom dat altijd moeilijk moet zijn.
We dienen het goddelijke in de ander te zien. Ik heb nog een hele weg af te leggen zelfs met de inzichten die ik al heb. De ander is je leermeester, neem de projectie terug zo transformeer je.
Eerlijk kijken naar jezelf is ook naar je eenzijdigheden kijken en aanvaarden van die uitgesproken karaktereigenschappen.
Hoe werkt ons ego ? Hoe kunnen we het waarnemen ? Welke 3 krachten bezitten we ?
Wat is ons geweten ? Hoe werkt dat ?
Waarom zou je naar je geweten luisteren ?
Wat is er positief aan van naar je geweten te luisteren ?
Het is het voorbereiden op het ontwaken van het hoger zelf.
Het geweten leert ons te kijken, voelen, luisteren naar wat er achter de zichtbare buitenkant verborgen ligt.
Onvoorwaardelijke liefde is de ander zijn lessen laten leren.
Op het pad van groeiend inzicht kan men teleurgesteld worden. Dat zijn pogingen van het ego om de eigen ontmaskering en heropvoeding tegen te gaan. Als je het zo bekijkt is dit slachtoffergedrag.
Dus kijk mild naar jezelf en de ander.
Hoe moet je het oplossen wanneer je door levenspijn gevangen raakt en in een donkere levenssfeer terechtkomt waarin woede enz... het voor het zeggen hebben ?
We ontdekken dat vanuit levenspijn winst kan voorkomen, wijsheid, inzicht, mededogen, overgave, vertrouwen.
Ik vond het een heel interessant en gemakkelijk leesbaar boek, er zijn wel dingen die ik al toepas maar ja, het ego is taai.
Het vraagt wel inspanningen en het is een hele uitdaging om een bewuster en beter mens te worden.