Geschreven bij Het Lied van IJs en Vuur 1 - Het spel der tronen
George R.R. Martin is een meester in het creëren van een fictieve wereld met zeer uiteenlopende karakters. Het boek speelt zich af in een quasi-middeleeuwse setting. Elk hoofdstuk draagt de naam van degene vanuit wiens perspectief het geschreven is. Telkens wordt dus een hoofdstuk vanuit een ander personage beschreven. Zo leert de lezer hen goed kennen. Bovendien kom je er als lezer al snel achter dat er nauwelijks sprake is van 'goeien' en 'slechten' in dit boek (enkele uitzonderingen daargelaten, zoals De Berg, de broer van Sandor Clegane). Ieder personage heeft zijn eigen drijfveren en hoewel je als lezer sympathie voor bepaalde personages zult krijgen en aversie tegen anderen, heeft de auteur het zo knap geschreven dat je je mening tijdens het lezen verschillende malen zult moeten bijstellen. Al na enkele hoofdstukken heb je het gevoel dat je de wereld waarin het zich afspeelt, zou moeten kennen. Tussen de regels door geeft de auteur zo veel informatie, dat het lijkt of je tijdens het lezen geschiedenisles krijgt over Westeros. De personages zijn stuk voor stuk kleurrijk en tegelijk levensecht neergezet . Dit boek (feitelijk de hele serie) is niet alleen een genot om te lezen voor fantasy-liefhebbers, maar eigenlijk ook voor mensen die graag verhalen lezen die in een middeleeuwse setting spelen. Het is low-fantasy. Geen elfen, orcs en magiërs dus. Het is een ingewikkelde verhaallijn, omdat er zo ontzettend veel plotlijnen door elkaar heen lopen, maar toch leest het door het vlotte taalgebruik gemakkelijk weg. Dat is voor een groot deel te danken aan de geweldige vertaling van René Vink. Beslist een aanrader, deze serie. Ook voor degene die normaliter niet zoveel fantasy leest. Vergeet ook niet de verhalen De Hageridder en Eed van Trouw te lezen(van dezelfde auteur, deze verhalen spelen ongeveer 100 jaar vóór de IJs & Vuur-serie).