Geschreven bij Ik ontsnapte uit Auschwitz
Geschiedenis is als water die langzaam door een beek sijpelt. Helder en met enige regelmaat het afvoeren van bladeren en takken. Je weet dat de beek er is, dat is geschiedenis. De dode bladeren en takken zijn daar weer elementen van. We zien het , onthouden het even en vergeten het dan weer. Ik ben historicus en blijf ook dankzij dit fantastische boek ervan overtuigd dat de geschiedenis zich blijft herhalen. Vbra beschrijft haarfijn hoe menselijke relaties en interacties zich ontwikkelen in dit soort omstandigheden. Dat geldt tot op de dag van vandaag. De menselijke creativiteit tav. het sadisme, wreedheid en zelfverrijking is onbeschrijfelijk , zo groot. Ik heb het niet in een ruk kunnen uitlezen maar bij tijd en wijle opzij moeten leggen. Het wil zich maar niet direct in je geest tot werkelijkheid laten komen. Je gelooft het niet. Je wilt het niet geloven. Iedereen zou dit boek moeten lezen.