Vol enthousiasme begonnen in dit boek, iedereen was er lyrisch over, dus dat kon niet tegenvallen. Viel dat tegen!
Het hoofdpersonage heeft haar leven duidelijk niet in de hand, en de eerste 50 pagina's kon ik nog wat begrip voor haar zelfmedelijden opbrengen. Maar daarna wordt het allemaal wat eentonig en dramatisch op een manier waarvan je al snel gaat zuchten. Het inlevingsvermogen is op dat moment dan ook al ver te zoeken.
Komt daar nog bij dat je vanaf pagina 200 (na 2/3 van het boek) al weet wie het gedaan heeft! Na het inlevingsvermogen nu ook de spanning weg...
De laatste 100 pagina's zijn dan ook gevuld met nog wat eentonige drama van het hoofdpersonage, en de laatste puzzelstukjes worden ineengeplaatst op het niveau van een 4-delige puzzel. De grote plotwending, waar ik stiekem nog op hoopte bleef uit.
Dat was het dan: de nieuwe thriller van het jaar, genomineerd voor verschillende awards. En ik snap niets van al de heisa...