Munch & Kruger 2 - De doodsvogel

Geschreven bij De doodsvogel

De hoge lat die Samuel Bjørk zich zelf had opgelegd voor het tweede deel in een reeks rondom Holger Munch en Mia Krüger heeft hij waar gemaakt. De Doodsvogel is een zeer waardig vervolg op Ik reis alleen.

De Doodsvogel bracht mij nog eerder in extase dan zijn voorganger. Eigenlijk al vanaf het begin voelt alles weer als vanouds. Holger die met zijn team voor een lastig parket komen te staan. En daarbij de hulp van zijn naaste collega Mia hard nodig heeft. Zij worstelt nog steeds met een aantal dingen uit het verleden, die in dit deel allemaal benoemd worden, waardoor ze tijdelijk met verlof is. Holger krijgt het voor elkaar dat Mia weer aan de slag gaat. En haar rol is essentieel voor het verloop van het onderzoek.

De Doodsvogel is opgemaakt in negen delen en die bestaan in totaal uit 80 hoofdstukken. De schrijfstijl is vlot en toegankelijk en zelfs de tongbrekende Noorse namen voelen al wat vertrouwder aan.

Het verhaal wordt uit verschillende perspectieven beschreven. Ook dit keer veel personages die je soms wat makkelijk weten af te leiden van de hoofdpersonen. Naast hoofdrollen voor Holger en Mia is er ook dit keer weer een belangrijke rol voor Holgers dochter Miriam in het verhaal. De andere personages mogen dan wel met velen zijn, ze worden daar waar echt nodig wel allemaal goed uit de doeken gedaan en voelen daardoor niet allemaal overbodig.

Door de terugblikken naar eerdere gebeurtenissen kun je De Doodsvogel naar mijn idee makkelijk als alleenstaand boek lezen, ondanks dat het een nieuw deel uit een serie is. Bij het eerste verhaal had ik het idee dat er nog wat open eindes waren. Dit had ik nu minder. Natuurlijk blijf je op het eind jezelf af vragen hoe het gaat aflopen met Mia en Holger dus ik wacht met smart op het volgende deel rond dit speurdersduo.

De spanningsopbouw is zeer goed naar mijn idee. Vanaf het begin wordt je in het verhaal gezogen. Je stapt in een trein die opstart en dan al snel op stoom komt en voort dendert om pas op het allerlaatste moment tot stilstand te komen! Een pageturner vanaf bladzijde 1. En een echte MUSTREAD voor iedereen die van een goed boek houdt.

De cover van het boek heeft dezelfde kleurtinten als zijn voorganger. Maar dekt voor mij niet de titel. De titel verwijst naar een uil. De uil wordt meerdere malen namelijk de doodsvogel genoemd in het boek. En hier zie ik een eenling aan de rand van een bos. Dat past wel bij het verhaal maar naar mijn idee dekt het niet de lading van het geheel. Anyway never judge a book by his cover!

Deze review verscheen als origineel via mijn boekenblog.

Absoluut een boek dat lekker doorleest, maar het kringetje waarin alles gebeurt is wel erg klein. De dochter van Munch heeft weer een prominente plek in het verhaal en dat is in een serie van 2 boeken echt iets teveel van het goede. En dan Mia Krüger, een rechercheur met een alcoholverslaving en psychische problemen. Waar zij haar briljante status aan te danken heeft is mij een raadsel. Bij de boeken van Nesbo met Harry Hole in de hoofdrol vond ik zijn alcoholverslaving en verdere problemen nog geloofwaardig, maar bij deze Mia slaat het door en is het volstrekt ongeloofwaardig om op deze wijze te kunnen functioneren als zogenaamde geniale rechercheur. Kom op Samuel Bjork, je eerste boek was fantastisch, dus pak de draad weer op en schrijf een geweldig derde boek met nieuwe personages en geweldige wendingen in het verhaal.

Geschreven bij De doodsvogel

De Doodsvogel van Samuel Bjørk is de opvolger van Ik reis alleen. Net als in zijn eerste boek draait de plot rond Holger Münch en zijn team, en Mia Krüger. Zij is ook politierechercheur maar vanwege haar depressieve gevoelens en zelfmoordneigingen en haar eenzelvigheid, is het moeilijk met haar samen te werken en werd ze eerder al on hold gezet.

Als er door een wandelaar een tienermeisje dood wordt aangetroffen in zeer speciale omstandigheden, trekken Münch en zijn team er samen op uit. Later duikt er een verschrikkelijk filmpje op dat met de moord te maken heeft en op het eerste zicht ook niet direct is wat het lijkt. Holger Münch en Mia Krüger moeten samen weer op zoek naar een psychisch zeer zieke geest.

Net zoals met vele andere thrillers zijn er wat valkuilen voor een auteur en moet hij ergens keuzes maken. Voor de ene kan een plot niet origineel genoeg zijn, voor de andere hoeft het dan weer niet allemaal té ver worden gezocht. Ook toevalligheden, zoals een zieke dominee in de rand van het verhaal, die een getuigenis kan geven over een ver verleden, kunnen daar toe bij horen.

Mia evolueert niet bepaald veel ten opzichte van het eerste boek. Haar aandoening balanceert ergens tussen het realistische lijden wat dit kan veroorzaken en het eerder overdreven drank- en pillenmisbruik. De relatie tussen Krüger en Münch doet bv wel wat denken aan die tussen Mikael Blomkvist en Lisbeth Salander uit de Millenniumtrilogie: enerzijds de wat oudere man in een vrij stabiele werk- en privésituatie en anderzijds de jonge psychisch labiele vrouw die niet weet hoe ze haar leven op orde moet krijgen vanwege een traumatisch verleden. Münch wil haar wel helpen maar weet niet goed hoe en wil tegelijkertijd toch ook een bepaalde afstand behouden tussen hen. Ik heb zo'n gevoel dat het verhaal van Mia Krüger nog wel een boek mee kan, waarin zij zelf nog centraler zal staan, maar dit dan ook het einde kan betekenen van dit personage of dat zij minstens een andere wending krijgt.
Tenslotte wordt de dochter van Münch ook opnieuw betrokken in zijn zaak, waar dit in het eerste boek ook al het geval was. Al bij al komen er toch wat te veel herhalingen en toevalligheden in voor.

Technisch is dit verhaal zeker goed gebracht. Het is geen simpel verhaaltje, met een aantal zijlijnen die verder worden gevolgd, maar die mooi samen komen in de finale. Minder maar toch opnieuw zet Björk enkele figuranten neer die er volgens mij niet zo veel toe doen, en het verhaal onnodig zwaar maken. Qua stijl houdt hij zijn vlotte pen aan van het eerste boek. Aangezien ik zijn eerste boek vier sterren gaf, en dit toch op het ingeslagen pad doorgaat met wat valkuilen die zich beginnen te manifesteren, geef ik dit drie sterren. Wat echter niet wil zeggen, dat ik niet heb genoten van het verhaal.