Op aanraden van een vriendin ben ik aan dit boek gegeven, want blijkbaar is het een kunst om ergens geen f*ck om te geven. Een verkapt zelfboek wat middels humor de lezer leert dat altijd positief blijven, niet altijd de oplossing is. We zijn een verwende generatie die is geleerd dat ze altijd alles kunnen krijgen (De Millenials neem ik aan voornamelijk). Mooie tijd natuurlijk om op te groeien, maar als iets niet gaat zoals wij dat willen dan komt dat hard binnen. Manson leert de lezer om niet altijd alles positief te willen verpakken of wellicht te verbloemen, maar wees eerlijk. Ken je limieten en accepteer dat én kies waar jij veel belang aan wilt hangen. Een mooi voorbeeld vond ik: als jij het vindt dat je band veel beter moet zijn dan een andere band, en het lukt niet, dan doe je het nooit goed. Ook als je band eigenlijk wel succesvol is, maar gewoon nét niet genoeg. Zo leren we verantwoordelijk te zijn voor onze eigen fouten én onze eigen successen. Niet iedereen kan speciaal zijn, zodra we dat accepteren leren we ons eigen leven te leven.
Het boek bevalt veel informatie en dat maakt het veel om in één keer te behappen. Ik las het boek in kleinere porties, want er zijn genoeg kleinere hoofdstukken. Daarnaast was het gemakkelijk om weer snel in het verhaal te komen. Aanrader om te lezen en die punten die bij jezelf aansluiten mee te nemen. Lees het in stukken, of wellicht lees ik het later nog eens. Dan kijk ik er vast weer anders naar.