Café Zon & Zee 1 - Café Zon & Zee

Geschreven bij Café Zon & Zee

Eigenlijk weet je bij Jenny Colgan altijd al wat je kunt verwachten. Heerlijke leuke feelgood romans die nooit teleurstellen. Café, Zon & Zee is een lekkere dikke pil en toch lees je hem in korte tijd uit want zoals altijd is ook dit boek vlot en boeiend geschreven.

Flora is juridisch medewerkster bij een advocatenkantoor in Londen maar is geboren en getogen op het kleine Schotse eiland Mure. Als een rijke zakenman haar kantoor inhuurt omdat hij een stuk land op Mure heeft gekocht en daarvoor juridische hulp nodig heeft is het logisch dat Flora dat klus je mag klaren. Ze moet wel terug naar Mure om dat te doen en dan ontwikkeld het verhaal zich pas goed. Haar familie woont daar nog maar kent ze die nog wel? Is alles op het kleine eiland nog hetzelfde als vroeger of wonen er inmiddels andere mensen? Ze wordt weer geconfronteerd met haar broers en haar vader en die lijken allemaal niet zo heel goed in het huishouden te zijn. Flora ontdekt dat ze een passie heeft voor koken en is ze ineens bezig met het restaureren van een klein café bij de zee.

Er komt een moment dat Flora zal moeten beslissen. Vindt ze op Mure haar grote liefde en wil ze er voor altijd blijven? Of gaat ze terug naar het drukke en anonieme Londen. Het blijft tot het einde spannend en de schrijfster weet je steeds op het verkeerde been te zetten.

Erg leuk in het verhaal is het feit dat je steeds flashbacks krijgt over het verleden van Flora en wel op een zodanige manier dat je steeds meer gaat begrijpen hoe ze in het heden staat en waarom ze de dingen doet zoals ze die doet.

Normaal gesproken lees ik romans het liefst in de originele taal en dus in het Engels omdat de vertalingen soms te wensen overlaten. Maar ik moet zeggen dat Café Zon & Zee prima vertaald is. Uitstekend gedaan.
Een heerlijk boek dat je met een goed en warm gevoel achterlaat.

Niet mijn ding. Er zit geen diepgang in het boek en het verhaal is voorspelbaar. Een kind zou dit geschreven kunnen hebben.

Flora is een wat kleurloze (ook letterlijk, ze heeft een heel blanke huid en bijna witblond haar) en ze werkt als juridisch medewerkster (een van de heel veel naamloze medewerkers) op een groot advocatenkantoor in Londen. Ze is afkomstig van het (fictieve) Schotse eiland Mure, ver weg in het hoge noorden. Een grote klant van het advocatenkantoor wil een windmolenpark bouwen in zee, vlak bij Mure en dus springt Flora er opeens uit: zij kent de bevolking, het eiland, de cultuur etc, dus of ze maar mee wil naar Mure om alles voor te bereiden en advies te geven. Flora gaat weer terug naar haar thuis, waar vader en de broers de boerderij leiden: ze is weer hun zusje, dochter en voor de eilanders: die Flora. Langzaamaan begint ze zich weer thuis te voelen, mede ook doordat ze het receptenschrift van haar moeder vindt en begint te koken. Dat komt goed uit, nu er een pop-up restaurantje wordt geopend. Flora went weer, begint MUre te waarderen en eenzelfde ontwikkeling zien we in de zakenlui die vanuit Londen noodgedwongen op Mure moeten blijven.
Een fijn, gezellig boek!!