De tatoeëerder van Auschwitz

Echt een heel goed verhaal. Je wordt volledig ondergedompeld in de wereld van Lale. Romantisch, spannend, dramatisch, historisch en emotioneel. Ik vond het jammer dat het boek uit was.

Geschreven bij De tatoeëerder van Auschwitz

Heather Morris schreef met De tatoeëerder van Auschwitz een indrukwekkend op waarheid berust levensverhaal ten tijde van de Tweede Wereldoorlog. De lezer is getuige van de opbloeiende liefde tussen Lale en Gita, twee jonge Joodse gevangenen die proberen te overleven in Auschwitz.

Het verhaal
In april 1942 wordt de Slowaakse Jood Lale Sokolov gedeporteerd naar Auschwitz in Birkenau. Al snel wordt zijn talentalent ontdekt en wordt hij door de ss-officieren benoemd tot 'de tatoeëerder'. Tweeënhalf jaar lang krijgt hij de opdracht om op de onderarm van duizenden mensen nummers te tatoeëren, zo veranderen ze van mensen naar slechts cijfers op ellenlange lijsten. Een baan waar je naar van wordt, maar het maakt voor Lale zijn leven in het kamp een stukje makkelijker. Hij wordt niet zoals vele anderen zonder reden neergeschoten wanneer hij buiten een ommetje maakt en hij weet het zelfs voor elkaar te krijgen om wat extra eten het kamp in te smokkelen. Lale is een charmante, vrijgevige, zorgzame en intelligente man en heeft één doel voor ogen: Auschwitz overleven. Dit doel wordt extra versterkt wanneer hij de mooie Gita, vanaf dan gevangene 34902, ontmoet tijdens zijn 'werk'. Het is liefde op het eerste gezicht en de twee weten elkaar sterk te houden, ondanks alle angst en gruwelen die ze dagelijks onder ogen moeten zien.

Wanneer het einde van de oorlog nabij is en de Russen op het punt staan Auschwitz binnen te vallen, breekt bij de Duitsers paniek uit. Het totale kamp wordt geëvacueerd; mensen worden neergeschoten of gedeporteerd naar andere kampen. Lale en Gita moeten gedwongen afscheid van elkaar nemen wanneer Gita op dodenmars wordt gestuurd met de andere vrouwen van haar blok. Diezelfde avond wordt Lale gedwongen in een treinwagon te stappen om overgebracht te worden naar een kamp in Wenen.

Zullen zij elkaar ooit nog terugzien?

Oordeel
Binnen twee dagen heb ik dit boek uitgelezen; ik kon het namelijk niet meer wegleggen. Wauw. In tijden heb ik niet zo'n prachtig en indrukwekkend verhaal gelezen. Dit is absoluut een verhaal dat je bij zal blijven.

Heather Morris heeft op een uitzonderlijke manier het imposante levens- en liefdesverhaal van twee zeer bijzondere mensen weten vast te leggen op papier. Met een vlotte pen weet zij heftige emoties op te roepen bij de lezer, vaak confronterend. Je kunt de onvoorwaardelijke liefde van Lale en Gita voelen. Ook het geloof in een nieuwe toekomst met een betere wereld is dusdanig sterk omschreven dat je met hen de hoop gaat koesteren. Waanzinnige complimenten voor de schrijfster voor de manier waarop ze het verhaal van iemand anders waarheidsgetrouw heeft weten te noteren zonder (en ik quote Lale zelf) 'persoonlijke bagage door het verhaal te laten lopen'.

De epiloog, de aanvullende informatie, het nawoord van Gary en het dankwoord van de auteur zorgen ervoor dat de lezer het verhaal nóg dieper in zijn hart sluit. Een mooie toevoeging en zeker de moeite waard om ook nog even te lezen.

Graag sluit ik af met het levensmotto van Lale, een ogenschijnlijk eenvoudige opmerking die mij zo intens raakte: 'Als je 's ochtends wakker wordt, is het een goede dag.'

Kortom, een ontzettend bijzonder en belangrijk boek dat iedereen zou moeten lezen. Opdat wij nooit zullen vergeten...

Geschreven bij De tatoeëerder van Auschwitz

Heather Morris is een Australische scenarioschrijfster die jarenlang bevriend was met Lale Sokolov, die na de oorlog naar Australië emigreerde. Ze was de eerste aan wie Lale zijn levensverhaal toevertrouwde, omdat hij zich schaamde voor zijn rol in het kamp. Morris deed naar aanleiding van zijn verhaal onderzoek in Duitsland en Polen en kwam erachter dat Lale veel meer mensen redde dan alleen zijn Gita. Doordat hij in zijn positie eten mee kon smokkelen, heeft hij tientallen mensen in leven gehouden. Het verhaal van Lale heeft twaalf jaar bestaan als script voordat het als boek werd uitgegeven.

De tatoeëerder van Auschwitz speelt zich af tijdens de Tweede Wereldoorlog in het concentratiekamp Auschwitz-Birkenau. Het is het verhaal over een jonge Slowaakse Jood die in 1942 naar Auschwitz wordt gedeporteerd. Lale Sokolov heet vanaf dat moment gevangene 32407. Lale wordt in het kamp bevorderd tot ‘Tätowierer’ (Tatoeëerder). Duizenden gevangen moet hij voorzien van een nummer waaronder Gita, gevangene 34902. Vanaf het moment dat Lale de cijfers in Gita’s arm kerft is hij verkocht. Een vonk vliegt over tussen de twee jonge mensen. In de tijd die volgt ontwikkeld zich een ontluikende liefde, totdat Gita op dodenmars gestuurd wordt en Lale naar een ander kamp verhuist. Beiden weten te ontsnappen en gaan op zoek naar elkaar.

De tatoeëerder van Auschwitz is een ontroerende en confronterende roman over het leven in een concentratiekamp en de ontluikende liefde tussen twee gevangenen. Een tijd waarin mensen niet alleen van hun vrijheid werden beroofd, maar ook van hun waardigheid, hun naam, en hun identiteit. Prachtig geschreven en buitengewoon goed verwoord door de auteur. De schrijfstijl is boeiend en meeslepend en maakt dat het verhaal je niet meer loslaat. Gruwelijke gebeurtenissen passeren de revue, gebeurtenissen waarvan je je nauwelijks kunt voorstellen dat die gebeurd zijn. Spanning en emotionele momenten wisselen elkaar af. Het boek raakt je en laat je weer eens beseffen wat voor verschrikkelijke tijd deze mensen meegemaakt moeten hebben. Lale vertelde dit verhaal nadat zijn geliefde vrouw was overleden. Hij heeft altijd de angst bij zich gedragen dat hij en Gita als collaborateurs van de nazi’s zouden worden gezien. Bij het nawoord van Gary, de zoon van Lale en Gita, moet je wel even slikken. Heel aangrijpend verteld hij over zijn ouders en hoe hij opgroeide in een bijzonder liefdevol gezin. Zijn ouders hadden het gevoel dat ze zelf van hun jeugd beroofd waren en wilden niet dat hij ook maar iets zou moeten missen.

‘Ik zal mijn ouders altijd dankbaar blijven dat ze me deze manier van leven hebben laten zien.’

De tatoeëerder van Auschwitz is een aanrader voor iedereen. Het is een waargebeurd verhaal dat onder je huid kruipt. Heel bijzonder!

Geschreven bij De tatoeëerder van Auschwitz

Er is niets mooi aan oorlogen, maar dat kunnen we niet zeggen van de cover van De tatoeëerder van Auschwitz. Twee handen die elkaar innig vasthouden in een licht gedeelte van de omslag, onderaan in donkere lucht een foto van het concentratiekamp.
De tatoeëerder van Auschwitz gaat over de uitzonderlijke liefde tussen gevangenen 32407 en 34902.
Zoals de korte inhoud reeds vertelt, gaat dit boek over twee mensen die elkaar in één van de afgrijselijkste concentratiekampen die de nazi’s hadden opgetrokken, leerden kennen en desondanks alle verschrikkingen verliefd werden.
Lale Sokolov, een jonge Slowaakse jood, wordt gedeporteerd en bij toeval door de vorige tatoeëerder uit de rij gehaald, omdat er dan toch minstens één iemand die dag gered zou worden van de executie. Op zekere dag krijgt hij zoals altijd een briefje met een nummer aangereikt om aan te brengen in de arm van een meisje, Gita gevangene 34902. Voor Lale is het liefde op het eerste zicht.
Desondanks alle ontberingen, mishandelingen, vernederingen en zoveel meer slaagt Lale er in een handeltje op te zetten om extra eten binnen te smokkelen en te verdelen onder andere gevangenen waardoor hij tientallen mensen in leven heeft gehouden. Niet alleen uit zelfbehoud maar ook om anderen te helpen, brengt Lale dikwijls zijn leven zelf in gevaar. Alleen omdat hij een toekomst wil voor hemzelf en Gita…
Een mooi, vlot geschreven biografisch verhaal dat opgetekend is door Heather Morris met veel respect naar de verteller toe. Drie jaar concentratiekamphel neergepend in een boek van pakweg 320 pagina’s is niet makkelijk en er zal naar mijn inziens heel wat geschrapt zijn of het hoofdpersonage heeft de ergste dingen weggelaten in zijn verhaal. Het enige dat voornamelijk naar boven komt in dit boek is de onvoorwaardelijke liefde die Lale voor Gita had tot het einde van hun dagen.
Een mooi eerbetoon aan twee dappere mensen die hun verhaal nog wel konden voortvertellen in de meest zwarte pagina’s van de vorige eeuw.

Prachtig boek waarin een mooi liefdesverhaal word beschreven tussen 2 mensen die op dat moment in de meest afschuwelijke omgeving leven.
Eenmaal aan het lezen kun je niet meer stoppen omdat er zoveel spanning in het boek zit.

Geschreven bij De tatoeëerder van Auschwitz

Dit boek in een hap uitgelezen. Wat een prachtig verhaal en super mooi geschreven.
Dit zou verfilmd moeten worden

Geschreven bij De tatoeëerder van Auschwitz

Lale en Gita, beide Slowaken en van Joodse afkomst, ontmoeten elkaar in Auschwitz, een gevangenenkamp van de Duitse SS waar ze beide in 1942 naar gedeporteerd zijn. Lale is daar te werk gesteld als de Tätowierer -de tatoeëerder- en moet alle nieuw aangekomen mensen voorzien van een nummer. Zijn nummer, 32407, kreeg hij bij binnenkomst, die van Gita, 34902, kerfde hij zelf als Tätowierer in haar arm. Vanaf dat moment sloot hij Gita in haar hart. Gedurende de oorlogsjaren probeert Lale te zorgen dat Gita niets overkomt. Vele ontberingen volgen, Lale neemt telkens opnieuw risico’s om meer “vrijheden” te verwerven en slaagt erin enig vertrouwen te wekken bij de officieren van SS. Het lukt hem daarmee ook een iets betere omgeving voor Gita te bewerkstelligen. Ze zitten beide in andere blokken en op andere werkplekken maar door Lale’s verworven “vrijheden” hebben ze toch de kans elkaar af en toe te zien. Ook probeert Lale andere gevangenen te helpen. Hij heeft contact met “buiten” en smokkelt eten naar binnen, wat hem aanzien geeft bij zijn medegevangenen. Op een dag wordt hij echter verraden en komt hij in het strafkamp terecht. Daar zou nooit iemand overleven of vrijgelaten worden, maar Lale wist -weliswaar niet ongeschonden- te overleven . Zo zou hij nog meerdere malen de dood in ogen zien, het leek er op dat hij negen levens had, net als een kat. Uiteindelijk worden Lale en Gita van elkaar gescheiden na bijna 3 jaar. Gita wordt op de dodenmars gezet en Lale wordt elders ondergebracht waar hij geacht wordt meisjes “te regelen”. Beide weten echter te ontsnappen. De oorlog is inmiddels voorbij. Lale vindt zijn ouderlijk huis terug en zijn zus Goldie, die als enige de oorlog blijkt te hebben overleeft en inmiddels is gehuwd met een Russische officier. Lale is ook altijd blijven geloven dat Gita nog in leven is en begint een lange zoektocht naar haar, dagelijks wacht hij op het station in Bratislava waar de mensen die uit de kampen bevrijd zijn langzaamaan terugkeren. Het loopt naar het einde van de zomer als hij haar eindelijk vind.
De Russen hebben destijds de Joden bevrijd, maar daarna ook Slowakije bezet. Om die reden heeft Lale zijn achternaam veranderd in Sokolov, de Russische achternaam van zijn getrouwde zus- een naam die meer geaccepteerd was dan Eisenberg in het door de Sovjet-Unie bezette Slowakije.
Na de oorlog trouwen Lale en Gita. Ze gaan in Bratislava wonen. Maar ook dan is het leven nog niet makkelijk want Lale, die intussen een succesvol zakenman is geworden, wordt opnieuw verraden. En weer moeten ze vluchten. Ze vinden uiteindelijk het geluk in Australië, waar ze samen hun zoon Gary krijgen. Gita overleed in 2003 en Lale in 2006. Gary doet in het boek het nawoord en verteld hoe hij opgroeide in een liefdevol gezin, maar ook welke invloed de oorlog al die jaren heeft gehad op hun leven na de oorlog.
Het boek is geschreven vanuit de hoofdpersoon Lale. Hij verteld zelf niet over de gruwelijkheden maar ondergaat ze. Doordat de liefde in het boek de rode draad vormt, leest het als een soort roman, ondanks alle vreselijke ontberingen.
Ik heb diep respect gekregen voor de wilskracht van Lale en Gita, steeds weer werden ze gebroken door SS, maar ze vochten zo hard, evenals vele anderen die helaas een ander lot wachtten. De spanning werd steeds meer merkbaar en je hoopt op een goede afloop, hoewel je weet dat het heel veel mensen het leven heeft gekost en nu nog steeds na al die jaren een grote impact heeft op het leven van de nabestaanden.
Een vlot lezend relaas, het verhaal heeft echt even moeten bezinken bij mij voor ik aan een ander boek kon beginnen.
Heather Morris (geb. Awamutu,Nieuw Zeeland) tekende het verhaal van Lale Sokolov al op in 2003 en deed daar 3 jaar over.Lale en Gita hadden bijna 60 jaar alles verzwegen over wat ze hadden meegemaakt, hoewel Lale af en toe wel wat vertelde aan zijn zoon Gary. Pas na de dood van Gita wilde Lale met zijn verhaal naar buiten treden, het mocht nooit vergeten worden.

Pluspunt van dit artikel: spannend

Interessant en triestverhaal eerst is er uitgebreid geschreven maar het einde van het boek is opeens snel tot een einde afgerond.

Prachtig verhaal tegen een zeer trieste achtergrond. Een periode uit de geschiedenis die nooit vergeten mag worden. Mooi en gelukkig dat er in een dergelijke tijd ook nog ruimte was voor het ontstaan van nieuwe liefdes.....zeer ontroerend!