De vrouw in het raam

De vrouw in het raam - A.J. Finn

Wat is dit boek goed geschreven. Helemaal ingedeeld en op de manier zoals de hoofdpersoon Anna Fox in haar leven staat. Fragmentarisch, spontaan, angstig, getraumatiseerd en direct, maar zonder twijfel beschadigd door iets wat haar nog niet zo heel lang geleden is overkomen. De twist die me volstrekt onverwacht voor de neus gegooid wordt, velde me als een hamer en liet me werkelijk met open mond in mijn stoel terugzaken. Soms heb je dat, een wending die je écht niet aan ziet komen. Zelfs geen greintje van een flauw vermoeden. En voordat ik bij de laatste pagina ben, staan me nog zeker drie salto’s te wachten……
Fenomenaal.

De vrouw in het raam
Anna Fox woont alleen, ze verlaat haar huis in New York bijna nooit. Ze drinkt de hele dag door, kijkt oude films en bespioneert haar buren. In het huis tegenover Anna woont sinds kort een gezin: vader, moeder en tienerzoon. Alles lijkt bij hen perfect, maar op een nacht ziet Anna uit haar raam iets wat ze beter niet had kunnen zien. De twijfel slaat meteen toe: heeft ze het wel goed gezien? Wat is waarheid? Wat is verzonnen? Dreigt er gevaar? Niets is wat het lijkt in deze verslavende en volkomen onvoorspelbare psychologische thriller die doet denken aan het beste van Alfred Hitchcock.

Als er een spelletje met Anna wordt gespeeld, waarom is dat dan? En wie is dan het werkelijke slachtoffer? Welke rol speelt de verkrampte tienerzoon?

Ingezogen in het verhaal word ik er op subtiele, maar indringende wijze steeds uit weggetrokken doordat Fin de aandacht verlegt naar de vraag: ja, maar wat is er met eigenlijk Anna gebeurd, tdestijds? Wat heeft ze meegemaakt waardoor ze nooit meer haar huis uit durft en de wereld feitelijk buitensluit?
En wat gebeurt er nu?

De dreiging spat van de pagina’s af. Een heel vette knipoog naar Hitchcock. Hij had dit moeten lezen, eigenlijk.

Als ik erover denk om net zo lang op te blijven om een boek uit te lezen, dan moet het een heel goed boek zijn. ‘De vrouw in het raam’ was er zo een. Dit is het debuut van A.J. Finn en dat is bizar. Hij werkt als uitgever met grote namen (wat je overigens ook ziet op het omslag van dit boek) en heeft duidelijk ervaring met goede thrillers. Het is ongelooflijk dat hij dit verhaal in elkaar gezet heeft, want het is vanaf het begin eigenlijk één grote mindfuck.

Het begint wel een beetje traag, je leert Anna kennen en daar voel je al dat er iets niet klopt. Maar wat dat is, daar kom je pas later in het boek achter. Vanaf het moment dat ze iets uit haar raam ziet, heerst er een ouderwetse onderhuidse spanning in het boek. Je wilt eigenlijk alleen maar verder lezen, want wat heeft Anna gezien en hoe zit dit verhaal in elkaar?

A.J. Finn weet je van mindfuck naar mindfuck te brengen en doet dat op zo’n bizar goede manier dat ik alleen maar meer van hem wil lezen. Ik las het boek dan wel niet ’s avonds uit, maar de volgende ochtend, ik wilde het toch een beetje uitspreiden. Aan de ene kant wilde ik zo lang mogelijk genieten van deze geweldige thriller, aan de andere kant wilde ik zo snel mogelijk weten hoe de vork in de steel zat.

Ik kan alleen maar zeggen dat dit misschien wel het beste boek van het jaar is en ja, ik weet dat het pas februari is. Maar ik heb zo onwijs genoten van deze psychologische thriller dat ik vind dat iedereen dit boek moet gaan lezen. Als je van thrillers houdt, moet je deze echt lezen.

Zo.Ontzettend.Goed. Van begin tot eind briljant in elkaar gezet en je gaat van mindfuck naar mindfuck. A.J. Finn is een naam om in de gaten te houden.

Ik vond dit boek erg goed en spannend. Vanaf de eerst bladzijde hield het boek mij in zijn greep en binnen 2 dagen had ik het uit, waarna ik baalde dat ik het uit had. Met mijn gedachten werd ik heen en weer geslingerd en ook al had ik mijn vermoedens hoe het ongeveer in elkaar zat, bleef het toch erg spannend. Zo'n boek waarna je niet meteen een ander spannend boek kan gaan lezen, omdat je meegenomen bent in het verhaal.