Geschreven bij Macbeth
Het is mij een raadsel waarom een aantal mensen zo negatief is over Macbeth van Jo Nesbø. De auteur is erin geslaagd Shakespeare’s bloedige tragedie Macbeth over te zetten naar de moderne tijd. Dat wil zeggen de zeventiger jaren van de vorige eeuw. Vermoedelijk om de digitale revolutie buiten beschouwing te kunnen laten, in mijn ogen een verstandige beslissing. Shakespeare’s Schotse generaal is bij Nesbø een eveneens Schotse, corrupte politieman, een ex-drugsverslaafde met een traumatisch verleden, die gevoelig is voor manipulatie. Hij raakt in de ban van een al even corrupte drugsbaron die hem belooft te helpen op een snelle weg naar absolute macht, maar hij moet er wel voor moorden. Al snel is hij weer verslaafd aan een drug, niet toevallig Power genaamd. Dan volgt een verhaal van nietsontziende machtswellust, politiek gekonkel, verraad, hebzucht, liefde en waanzin. Nesbø speelt met de oorspronkelijke namen die herkenbaar blijven, en geeft een casino de naam Inverness en de hoofdstad de naam Capitol. In de journalist Walt Kite herkennen we de integere Amerikaanse CBS-reporter Walter Cronkite, die de dood van J.F.Kennedy aankondigde, de maanexpedities versloeg en het Watergate schandaal bij het grote publiek bracht. Een leuke, toepasselijke vondst.
Er wordt gezegd dat dit boek niet spannend zou zijn, en diepgang zou missen. Daar ben ik het niet mee eens. Ik ben ook een liefhebber van de Harry Hole boeken, maar ik heb dit boek met net zoveel spanning en plezier gelezen. Ik durf te zeggen dat de boeken van Jo Nesbø altíjd diepgang hebben. De dialogen zijn raak en soms humoristisch als vanouds, en de personen geven wel degelijk blijk van gevoelslevens die de diverse lagen van de menselijke natuur bestrijken. Het verhaal is alleszins geloofwaardig en getuigt van inzicht in menselijke drijfveren, in het goede zowel als in het kwade. En natuurlijk is het meeslepend geschreven, laat dat maar aan Jo Nesbø over!