Geschreven bij De vrouw in het raam
De vrouw in het raam - A.J. Finn
Wat is dit boek goed geschreven. Helemaal ingedeeld en op de manier zoals de hoofdpersoon Anna Fox in haar leven staat. Fragmentarisch, spontaan, angstig, getraumatiseerd en direct, maar zonder twijfel beschadigd door iets wat haar nog niet zo heel lang geleden is overkomen. De twist die me volstrekt onverwacht voor de neus gegooid wordt, velde me als een hamer en liet me werkelijk met open mond in mijn stoel terugzaken. Soms heb je dat, een wending die je écht niet aan ziet komen. Zelfs geen greintje van een flauw vermoeden. En voordat ik bij de laatste pagina ben, staan me nog zeker drie salto’s te wachten……
Fenomenaal.
De vrouw in het raam
Anna Fox woont alleen, ze verlaat haar huis in New York bijna nooit. Ze drinkt de hele dag door, kijkt oude films en bespioneert haar buren. In het huis tegenover Anna woont sinds kort een gezin: vader, moeder en tienerzoon. Alles lijkt bij hen perfect, maar op een nacht ziet Anna uit haar raam iets wat ze beter niet had kunnen zien. De twijfel slaat meteen toe: heeft ze het wel goed gezien? Wat is waarheid? Wat is verzonnen? Dreigt er gevaar? Niets is wat het lijkt in deze verslavende en volkomen onvoorspelbare psychologische thriller die doet denken aan het beste van Alfred Hitchcock.
Als er een spelletje met Anna wordt gespeeld, waarom is dat dan? En wie is dan het werkelijke slachtoffer? Welke rol speelt de verkrampte tienerzoon?
Ingezogen in het verhaal word ik er op subtiele, maar indringende wijze steeds uit weggetrokken doordat Fin de aandacht verlegt naar de vraag: ja, maar wat is er met eigenlijk Anna gebeurd, tdestijds? Wat heeft ze meegemaakt waardoor ze nooit meer haar huis uit durft en de wereld feitelijk buitensluit?
En wat gebeurt er nu?
De dreiging spat van de pagina’s af. Een heel vette knipoog naar Hitchcock. Hij had dit moeten lezen, eigenlijk.