Wij slaven van Suriname

Een zeer belangrijk boek om juist in deze tijd voor iedereen te lezen die een mening heeft op Blacklives matter; positief of negatief. Ik hoop dat door de inhoud van dit boek (geschreven op een zeer beschaafde en beschouwende manier) mensen bewust gaat maken waar de pijn vandaag komt bij de nakomelingen van de slaven en daardoor beter kunnen nadenken. En niet direct in de kramp schieten "maar ik heb geen schuld aan iets van 400 jaar?(150 jaar geleden nog) is gebeurd. Want daar gaat het in dit boek niet om. Dit is een geschiedenis die ons - niet slaven- bewust onthouden is onder valse voorwendselen. Ik vind dat dit boek verplicht op een boekenlijst moet komen van het onderwijs. Goed dat de Anthon de Kom nu in de geschiedenis canon komt. Zou het niet interesant zijn als nakomelingen van slavenhouders dit boek op grote schaal zouden gaan lezen? En het gevolg daarvan zou zijn meer contact met nakomelingen van slaven voor een opbouwende dialoog en vooral meer BEGRIP.

Zeer goed boek. Geeft inzicht in het koloniale verleden van Nederland in Suriname, waarbij uitbuiting van het land niet stopte na afschaffing van de slavernij. Wellicht een goed idee om dit boek te introduceren in onze geschiedenislessen op school. Zodat wij Nederlanders ook de negatieve kanten van onze geschiedenis leren. Het zou ons leren een hoop discussies in de huidige maatschappij beter te begrijpen.

Dit boek moet iedere Nederlander of iedereen die met Nederlanders te maken heeft lezen. Ik vind het op zijn minst vergelijkbaar met Max Havelaar, van Multatuli.

Voordat ik Wij Slaven Van Suriname van Anton de Kom oppakte, dacht ik dat ik wel enigszins wist hoe het er vroeger aan toeging. Op school leer je immers allemaal over de kolonisatie en slavernij, en over het grote aandeel van Nederland daarin. Ik wist dat het geen geschiedenis was om trots op te zijn. Maar toen ik eenmaal aan het lezen sloeg in Wij Slaven Van Suriname, realiseerde ik me dat ik werkelijk geen idee had.

De Kom beschrijft niet alleen de gruwelen der slavernij, maar ook de vreselijke behandeling van de Surinaamse bevolking onder het Nederlandse bewind nádat de slavernij is verboden. De boodschap komt hard binnen, niet alleen door de fijne schrijfstijl en onderbouwing met schrijnende feiten en voorbeelden, maar ook doordat De Kom, zoon van een ex-slaaf, steevast refereert aan 'onze vaders en moeders'.

Wij Slaven Van Suriname was voor mij zowel ontzettend leerzaam, als ook erg confronterend. Het deed mij echt beseffen hoe weinig ik eigenlijk echt wist over de rol van Nederland in Suriname en het enorme leed dat daardoor volgde. Beschamend en pijnlijk. Wat mij betreft zou dit boek dan ook op alle scholen gelezen moeten worden, want zelfs 86 jaar na verschijning van dit boek (1934) is het verhaal nog even krachtig en de booschap nog even relevant. Een aanrader voor iedereen.

Indrukwekkend. Enorm indrukwekkend. Ik ben er stil van. Stil van mijn eigen onwetendheid, van de enorme ongelijkheid (die er 2020 ook nog steeds is) en van het enorme gebrek aan informatie/kennis die niet gegeven wordt op scholen, maar ook als je bijvoorbeeld via Wikipedia zoekt op ‘ Fort Zeeland’

Dit boek moet een verplichte boek worden om te lezen voor je lijst op de middelbare school. En daarnaast laten ze hier meer lessen over gegeven op de scholen. Immers er wordt wel lessen gegeven over de VOC, of Michiel de Ruyter, maar niet over ons slavenverleden. En met ons bedoel ik onze witte voorouders die slaven hadden, die daar zo enorm slecht mee omgingen en uitbuitten. Ook (of misschien wel juist) die verhalen moeten verteld.

Dat doet de Kom op een confronterende, maar respectvolle manier. Daar waar zoveel geweld is gebruikt tegen de slaven, zo zorgvuldig kiest de Kom zijn woorden.

Lees dit als je meer wilt weten over de kolonalisatie van Suriname, over het Nederlandse slavernij verleden. Lees het ook als je onzin vindt dat Zwarte Piet (om maar even actueel thema te noemen) gewoon traditie moet blijven.
Kortom... lees dit!

Nieuwe uitgave van een historisch document. De Kom was een held waar Suriname trots op mag zijn!

Zeker een aanrader om te lezen

Ongelooflijk, dat ik dit boek nog niet kende. Ongelooflijk, dat tijdens de geschiedenislessen zo weinig aandacht aan ons koloniale verleden wordt besteed. 'Wij slaven van Suriname' hoort op de verplichte leeslijst. Net als de Multatuli en Anne Frank. En niet alleen op de middelbare school. Iedere Nederlander hoort dit boek te kennen en te lezen. Het is zo indrukwekkend. Ik heb in de eerste 50 pagina's van 'Wij slaven van Suriname' meer geleerd over de geschiedenis van de Nederlanders in Suriname dan tijdens mijn jaren van geschiedenislessen op de middelbare school.

In Wij slaven van Suriname beschrijft Anton de Kom de periode waarin de Hollanders zich Suriname toe-eigenden en de oorspronkelijke bewoners tot slaaf maakten. Ook als je denkt dat je al veel weet over deze periode is het boek interessant. De Kom legt verbanden die tot nu toe voor de meesten onder ons onzichtbaar waren.
De Kom werd in 1898 in Paramaribo geboren. Zijn vader was nog slaaf geweest en zijn oma bracht haar kleinkinderen 'het leed der slavernij' bij, opdat zijn niet vergeten wie hun voorouders waren. Zelf werd De Kom de hoop van de paria's, van de ontevreden Surinamers en de achtergestelde Javanen. Hun klachten noteerde hij in schriften en zo ontstonden de verhalen van onderdrukking en ontbering. Omdat De Kom een bedreiging vormde voor het gezag werd hij gearresteerd en verbannen uit Suriname. Hij overleed in 1945 in een Duits concentratiekamp.

Het boek geeft een indringend beeld van de periode van slavernij, waaraan meer dan 150 jaar geleden op papier een einde kwam. De erfenis van deze periode is nog steeds zichtbaar en voelbaar in de vorm van alledaags en institutioneel racisme en structurele ongelijkheid op verschillende vlakken in de samenleving. Daar waar de meeste Surinamers hun koloniale minderwaardigheidsgevoelens ten opzichte van witte mensen zullen hebben overwonnen, kost het sommige witte mensen nog moeite om hun, wellicht onbewuste, gevoelens van superioriteit af te leggen, getuige de felheid waarmee de sinterklaastraditie wordt 'beschermd'.

Anton de Kom maakt het de lezer zeker niet gemakkelijk. Het boek is soms ingewikkeld en de zinnen zijn niet altijd even overzichtelijk. Daarbij is de uitgave van 2020 verschenen in de oorspronkelijke vorm van 1934, waardoor het taalgebruik zorgt voor een extra hindernis. Hoewel ik de argumentatie van de uitgever om niet aan de literaire weergave van destijds te 'sleutelen' begrijp en ondersteun, vind ik het tegelijkertijd een gemis. Wij slaven van Suriname is te belangrijk om niet gelezen te worden: vergelijkbaar met Max Havelaar van Multatuli. Het boek zou een enorme bijdrage kunnen leveren aan het begrip van de huidige en komende generatie voor 'de ander'. Na het lezen begrijp je waarom de slavernijperiode nog zo'n gevoelig punt is voor velen. Na het lezen begrijp je ook hoe het komt dat het slavernijverleden ook nu nog effecten heeft op de ontwikkeling van een land en een samenleving. Juist daarom zou een 'light-versie' welkom zijn: het zou de scholieren van nu kunnen overhalen om het boek te lezen.

Wij slaven van Suriname laat je niet meer los. Zoals de flaptekst al duidelijk maakt: een literair meesterwerk en een felle aanklacht tegen racisme en uitbuiting.

dat dit ook een onderdeel is van de Nederlands/Surinaamse geschiedenis.