Nadat mijn moeder eind september overleed, had ik, 29 jaar, mega veel behoefte aan (h)erkenning. Nergens vond ik dat, behalve dat mensen om mij heen me overlaadden met goedbedoelde adviezen.
Dit boek is voor mij heel belangrijk geweest. Beetje bij beetje het boek gelezen. In één keer lezen ging voor mij niet. Dat lag niet aan het boek, maar wel aan de herkenning die ik er in vond en waar ik tussendoor tijd voor nodig had.
Ontzettend fijn om niet alleen maar te lezen over de standaard dingen, maar ook over bijvoorbeeld het potje lijm bij het opbaren of het geklungel van een gezin dat zonder moeder verdergaat. Dat waren voor mij de dingen die omstanders niet zien: wel de begrafenis, maar niet wat voor banale vreselijke dingen er allemaal bij komt kijken.
Ik heb het boek uit en aangevuld met highlighters en mijn aantekeningen en ga hem nu doorgeven aan wat naasten om mij heen. Dank!