Geschreven bij Bonuskind
Heel eerlijk? Ik vond het een wat afgeraffeld verhaal, met veel ongeloofwaardige elementen.
Wel met vaart verteld, dus het leest prettig weg.
Het perspectief wisselt steeds tussen de moeder en de dochter. De moeder via de dagboekfragmenten die de vijftienjarige dochter op haar laptop leest. Dat is op zich wel een leuk idee, alleen het laatste dagboekfragment, met de uiteindelijke ontknoping, kan natuurlijk nooit door de moeder geschreven zijn, maar is er ten behoeve van de lezers achteraan geplakt.
Ongeloofwaardig vond ik de relatie van de moeder met een foute man. Kan me echt niet voorstellen dat iemand met een klein beetje gevoel voor verantwoordelijkheid en eigenwaarde zou toelaten en meegaan in wat hij deed.
Ook ongeloofwaardig vond ik het taalgebruik van de vijftienjarige dochter. Ik denk niet dat een kind van die leeftijd uitdrukkingen gebruikt als 'rammelende eierstokken' of 'een penetrante stem' en zo waren er nog meer veel te volwassen bewoordingen.
Het 'whodunnit' plot zag je op een gegeven moment wel aankomen en was dus ook niet echt verrassend.
Maar wat ik buitengewoon storend vond (zoals in alle boeken van deze auteur) zijn de expliciete omschrijvingen van de seksuele handelingen. Ik vraag me altijd af of het de uitgever is die dit (met het oog op de verkoopcijfers) verwacht, of dat het echt vanuit de auteur zelf komt. Dingen kunnen ook zodanig worden omschreven dat de lezer zelf met wat fantasie kan invullen wat er gebeurde. Ook het vele gevloek is wat mij betreft volledig overbodig en heeft echt geen meerwaarde. Iemand hoeft echt geen 'potverdriedubbeltjes' te roepen, maar je zou ook kunnen volstaan met 'ze vloekte hartgrondig'. oid.
Al met al was het verhaal aan de korte kant en deed wat afgeraffeld aan.