Geschreven bij Hans Wiegel
Deze biografie over Hans Wiegel geeft je een compleet beeld van de mens Hans Wiegel en zijn politieke leven. Zeker als je een groot deel van zijn politieke bestaan hebt meegemaakt, zijn de verhalen over zijn opkomst en de ervaringen met Den Uyl, Van Agt en alle andere prominenten een feest van herkenning.
Natuurlijk overheerst bij Wiegel altijd de drama’s die hij in zijn leven tegen kwam, daar kan je als lezer alleen maar stil van worden en diep respect hebben voor het feit dat hij daarbij overeind is gebleven.
Het is een mooi dik boek, waarbij je het jammer vindt als het uit is, het had nog wel wat langer mogen duren.
Toch geen 5 sterren, omdat de schrijver hier en daar wel erg slordig omspringt met namen (Olaf Palme, minister Boersma wordt een keer de Boer genoemd) en data. Ook schrijft hij met een blik op de toekomst: ‘De VVD van 1972 mag dan een rechts imago hebben, vijftig jaar later …’ Zo ver zijn we dus nog niet.
Maar te bont maakt hij het in de passage over de moord op Pim Fortuyn: ‘Op 9 mei, zes dagen voor de verkiezingen, wordt hij (…) vermoord.’ Dat is dus net andersom, heel erg slordig, waar is de eindredactie?
Een zeer uitgebreide literatuuropgave met daarbij veel bronnen op internet met de desbetreffende links. Ook heel handig is de zetelverdeling in de Tweede Kamer in de diverse jaren, fijn om er af en toe even bij te pakken.
Het is een prachtig boek, waarbij de eindconclusie alles samenvat: ‘Hans Wiegel wenst zijn zegeningen te tellen, maar zijn leven is ook getekend door verlies.’