Dit boek is niet alleen het verslag van een reis door een prachtig stuk ongerepte natuur. Het is een stuk meereizen op de ontdekkingsreis van een vrouw zoals velen van ons: jonglerend met alle rollen die we te vervullen hebben in dit leven. Die van moeder, partner, dochter, zus, vriendin, professional... Zo veel rollen dat we vaak vergeten wie we zelf zijn en wat we zelf nodig hebben.
Francine schrijft zoals we als vriendinnen zouden praten. Zonder opsmuk. Met gevoel voor humor en zelfspot. Maar ook bijzonder kwetsbaar en intiem. Al in hoofdstuk 1 liepen de tranen over mijn wangen. Van pure herkenning. Ik zag mijzelf, in een andere vrouw.
Dit boek is dus niet alleen voor diegenen die er over denken het St. Olavspad te gaan bewandelen.
Het is voor eenieder die de weg naar binnen, naar haar eigen kern zou willen gaan. En is dat ook juist geen pelgrimstocht?
Francine raakt. En de foto's zijn van een pure schoonheid die je meteen in het eerste het beste vliegtuig naar Zweden doen willen springen.
Kortom: een adembenemend mooi boek.