Brand in Amsterdam

Waarschijnlijk zijn het anonieme brandweerlui en hun familie die bang zijn dat hun heilige huisjes zullen omvallen. Komplimenten aan de schrijver dat hij deze misstanden heeft durven blootleggen.

Blij dat er een mogelijkheid is van het standpunt van Schaap kennis te nemen. Wat een onmogelijke toestand, en wat een laffe politieke rugdekking. Beslist een aanrader voor wie kennis wil nemen van een verrotte bedrijfscultuur die zichzelf rechtvaardigt door mannetjesmakerij.

Het boek leest makkelijk weg en geeft duidelijke voorbeelden. Ik zie veel negatieve recensies, maar die zijn waarschijnlijk van brandweermannen. Het boek laat goed zien hoe de negatieve cultuur bij de brandweer is.

Ik heb het boek in één dag uitgelezen. Natuurlijk is het geschreven vanuit de blik van de schrijver, maar je kunt niet anders dan enorme waardering hebben voor het werk van Leen Schaap.
Dit is het echte dienen van de publieke zaak, met moed!

Het boek geeft duidelijk aan hoe binnen met name overheidsorganisaties zaken die voor onmogelijk worden gehouden vandaag de dag voort kunnen duren. Zaken als discriminatie, uitsluiting, misbruik, arbeidsvoorwaarden als een gouden kooi etc. Het boek van Leen Schaap legt bloot dat de brandweer in Amsterdam maar een voorbeeld is. Er zijn zo veel andere organisaties waar min of meer hetzelde aan de gang is. De voorbeelden die in het boek worden aangehaald zijn werkelijk schokkend maar tegelijkertijd ook herkenbaar.

Dit boek is een aanrader voor iedere leidinggevende die een cultuurverandering teweeg wil brengen. Boeiend waar de schrijver tegenaan liep en uiteindelijk ook op stukgelopen is. De reviews hieronder illustreren prachtig hoe hardnekkig een bedrijfscultuur kan zijn en hoe ver die invloed kan strekken.

Al jaren is er binnen de Amsterdamse brandweer sprake van een cultuur van racisme, seksisme, intimidatie en ander ziekelijk gedrag, in stand gehouden door een harde kern van de beroepsmedewerkers.

In het boek wordt een aantal handvatten gegeven om een foute cultuur te veranderen:
- TIJD: politiek-bestuurlijke consistentie is een randvoorwaarde.
- DUIDELIJK LEIDERSCHAP: duidelijkheid, handhaven en onthullen „wat er in de schaduwen gebeurt”. Een leider die grensoverschrijdend gedrag negeert, draagt bij aan de verwaarlozing.
- ZINGEVING: medewerkers moeten aan het denken worden gezet over wat ze kunnen bijdragen aan de organisatie en de samenleving.
- WERVING EN SELECTIE: nieuwe mensen binnenhalen die de gewenste cultuur belichamen. Zowel in uitvoering als management.

Helaas voor ons Amsterdammers en het korps heeft Schaap zijn werk niet af mogen maken.

Dat Amsterdamse brandweerlieden hier en masse slecht onderbouwde, tendentieuze reviews van één ster plaatsen is een bewijs dat Leen Schaap de vinger op de zere plek legt. Zonde dat hij zijn werk niet kon afmaken.
Interessant boek over leidinggeven in een disfunctionele organisatie en de rol van de bestuurder bij het veranderen van zo'n cultuur.

Fijn dat eindelijk eens de waarheid wordt verteld over hoe het eraan toe gaat binnen de brandweer.
De negatieve reviews die hier geschreven zijn begrijp ik niet. Het lijkt net alsof de reviewers mensen zijn binnen de brandweer die op hun teentjes zijn getrapt.

Zeer aanbevelenswaardig boek, niet alleen omdat het vlot geschreven is, maar met name om de onvoorstelbare inhoud.

Er zijn maar weinig mensen zo moedig om dit soort verandertrajecten ècht aan te pakken. Want wat een ongelofelijk bak geld wordt hier besteed aan slechts een klein clubje mensen. Natuurlijk blussen die weleens een brand en redden zij een mensenleven, maar dat zou (net als bij politie, ambulancedienst e.d.) ook gewoon in 8-uurs diensten kunnen gebeuren. En daarmee heel wat efficiënter zijn.

Met de aanstelling van Schaap koos de toenmalige burgemeester bewust voor een man die zich niet laat leiden door aardig gevonden worden of populair zijn. Begrijpelijk dat dit bij de verwende brandweer van Amsterdam niet in goede aard viel. Zie in dit kader ook de 1-ster recensies!

Dat de nieuwe burgemeester niet achter de heer Schaap stond en de makkelijke weg koos door zich te richten op het woord 'verbinding' is niet alleen heel jammer, maar ook een gemiste kans voor Amsterdam om de gewenste verandering door te zetten. Lachen om grapjes van seksistische of racistische aard is iets anders dan verbinding zoeken met ieder lid van het korps.