De boeken van Nicci French hebben nog altijd een sterke aantrekkingskracht. Een nieuw boek wordt dan ook meteen aangeschaft. In de nieuwe thriller Wie niet horen wil van Nicci French gaat Tess op onderzoek uit als haar dochtertje Poppy vreemde taal begint uit te slaan en een lugubere tekening maakt. Poppy is de driejarige dochter van Tess & Jason. Tess maakt zich grote zorgen en duikt in Poppy’s leven en de levens van de mensen om haar heen, in een poging de oorzaak te achterhalen van het vreemde gedrag van haar dochtertje. Al snel raakt ze betrokken bij meerdere moorden zonder antwoorden, en een dochter die niet duidelijk kan maken wat in haar omgaat. Dat zijn alle ingrediënten voor een psychologische thriller.
Ondanks de juiste ingrediënten kabbelt het verhaal rustig voort, en voel nergens de echte spanning die bij zo een thriller horen. Je hebt als lezer eerder het gevoel dat je een roman met de nodige familieproblemen leest. Wat spanning betreft, is het boek zeker tegenvallend. Van Nicci French zijn we eigenlijk beter gewend. Ondank dat het wat tegenvalt leest het boek wel vlot. Nicci French heeft een vlotte manier schrijven. De zinnen bevatten geen woord te veel of zijn omslachtig.
De personages bleven echter erg oppervlakkig wat het als lezer moeilijk maakt er een band mee te krijgen. Als lezer wil je graag de personages goed leren kennen, wat hen beweegt in hun doe en laten. Dat ontbreekt hier. Je hebt met dit boek het gevoel dat het een verplicht nummer is en met haast is afgeraffeld. Zeker naar het einde van het verhaal voel je dat duidelijk. Het is natuurlijk niet helemaal slecht, maar Nicci French kan veel beter. Een boek waar ik veel meer van had verwacht. Dit boek was dus echt tegenvallend. Op naar een betere Nicci French in de toekomst…