Het pauperparadijs

Geschreven bij Het pauperparadijs

Geen boek om gedachteloos weg te lezen. Wel inhoudelijk interessant

Geschreven bij Het Pauperparadijs

Suzanna Jansen beschrijft in dit boek de geschiedenis van haar arme voorouders en op die manier eigenlijk de geschiedenis van de onderklasse van Nederland vanaf Napoleon. Het begint vijf generaties terug bij Tobias die dienst neemt in het leger van Napoleon als eenvoudig voetsoldaat en eindigt met haar moeder die niet mocht vertellen in welke Amsterdamse straat ze woonde. Op een bedachtzame maar indringende manier neemt Suzanne je mee naar vervlogen tijden en probeert ze een beeld te schetsen van hoe het er toen uitzag voor de arme gezinnen in Nederland. Brandmerken is net afgeschaft maar landlopen is nog wel een misdrijf. Een tijdgenoot van Tobias, Johannes van den Bosch, is onder fortuinlijker omstandigheden geboren en een onvertogen idealist. Hij wil twee vliegen in één klap slaan door de arme sloebers uit de stedelijke gebieden te helpen en de onontgonnen gebieden in Drenthe te cultiveren. Mensen die door omstandigheden arm zijn maar van goede willen kunnen dan hun eigen stuk land bebouwen en zichzelf opwerken. Zo ontstaat de kolonie Veenhuizen. Maar het mooie concept blijkt in de praktijk een fuik te worden voor de kolonisten. Drie generaties van Suzanna’s familie weten er niet meer weg te komen en aan de hand van hun geschiedenis wordt de onttakeling beschreven die eindigt in de strafinrichting Veenhuizen die we heden ten dagen nog kennen. Uiteindelijk weet de familie zich los te maken en naar Amsterdam te vertrekken. In Nederland begint langzaam het idee te ontstaan dat paupers niet alleen armoedige omstandigheden creëren maar de omstandigheden ook een moeras vormen waar de echte armen zich niet of nauwelijks zonder hulp van kunnen losmaken. Het idee van reclassering ontstaat, samen met de maatschappelijke verantwoordelijkheid om mensen te helpen zich te verbeteren. In “het Siberië van Amsterdam” worden speciale arbeiderswijken gebouwd en eigenlijk ontstaat er zo een tweede ideologische kolonie met goede bedoelingen en een zwaarwegend stigma. Uiteindelijk is Suzanna, het vijfde kind, de eerste van haar familie die naar het VWO wordt gestuurd. Tegen de aanbeveling van de lagere school in, die in hoge testscores geen aanleiding ziet om het mavo-advies aan te passen, omdat de andere kinderen via omwegen lieten zien toch op de universiteit terecht te kunnen komen. Eindelijk zijn ze echt losgekomen van de vicieuze cirkel waar hun voorouders in terechtgekomen waren. Het boek is heel beeldend en beschrijvend, waardoor de moderne Nederlandse geschiedenis inene een stuk meer gaat leven. Door het bekijken van afbeeldingen van toen, het lezen van stukken en geschriften en het verkennen van de huidige omstandigheden weet ze een heel goed beeld te schetsen waarbij ik verbaasd sta over hoeveel dingen ik eigenlijk niet weet. Het is ook onthullend hoeveel namen van toenmalige gezagsdragers ook nu nog opduiken in de politiek en je realiseert je inene hoezeer Nederland een klassenmaatschappij was - en ergens nog is.

Geschreven bij Het pauperparadijs

Het verhaal heeft een een aantal kenmerken welke voor de maatschappelijke verhoudingen van vandaag nog zeer relevant zijn.
Hoe ga je om met je medemens!

Geschreven bij Het Pauperparadijs

Het boek is zowel een familiegeschiedenis als een journalistiek verslag van hoe Nederland tussen 1800-1960 met armoede om ging. De schrijfster weet zeer boeiend te vertellen over het heropvoedingskamp in Veenhuizen, het ontstaan van Floradorp in Amsterdam Noord enz enz en dit alles aan de hand van haar eigen voorouders.
Ze neemt de lezer mee in haar ontdekkingstocht en bij elke wending sta je daarom even verrast van de uitkomst en leef je mee met de hoopvolle en teleurstellende ontwikkelingen.
Ik vond het een uitermate boeiend boek, leest als een trein en is geslaagd als 'roman' en als journalistiek/historisch verslag!

Geschreven bij Het Pauperparadijs

Chaotisch, niet door te komen?
Zit wat in want ik moest er de eerste 80-90 bladzijden (is al 1/3 van het boek) ook even inkomen... Gelukkig toch doorgezet, want tot mijn verrassing werd ik ineens alsnog enorm gegrepen en kon het daarna niet meer wegleggen!

Het geeft een fascinerend beeld hoe er tussen pakweg 1850 en 1950 tegen armoede aangekeken werd, de tweespalt tussen arm en rijk, en door de Nederlandse historie en persoonlijke insteek leef je echt mee. Ik vond de journalistieke feiten juist het interessantst, de schaamte van de mensen ook, terwijl ze er zelf allemaal weinig aan konden doen, en door de persoonlijke verhaallijn gaat het er allemaal in als koek.

Na het lezen van deze beklemmende armoe was mijn welvaart ineens een stuk minder vanzelfsprekend; ik keek tevreden om mij heen en wierp vervolgens een zeer dankbare blik in mijn koelkast... ;-)

Geschreven bij Het pauperparadijs

Mooi boek over de geschiedenis van Veenhuizen.
Heel mooi geschreven, zo mooi dat ik het bijna niet weg kon leggen.
Zeker als je al een keer in Veenhuizen (o.a. gevangenismuseum) geweest bent, spreekt het nog meer. Als je nog niet in Veenhuizen bent geweest is het een inspiratie om een keer te gaan.

Geschreven bij Het pauperparadijs

Volgend jaar komt er een voorstelling van dit boek in Veenhuizen. Wil je volgend jaar kunnen zeggen dat het boek toch mooier was, lees het dan nu! Al ben ik bang dat het niet waar zal zijn, de opmaat voor de voorstelling was veelbelovend en de Drentse Bluesopera van dezelfde theatermaker was erg mooi.

Geschreven bij Het pauperparadijs

Vanuit een persoonlijk perspectief wordt op een pakkende wijze beschreven hoe sinds eind 19e eeuw werd omgesprongen met de minder bedeelden in de maatschappij. Beschreven worden de goedbedoelde pogingen om verbetering in hun situatie te brengen en de resultaten daarvan. Ook wordt aandacht besteed aan de grote moeite die het kostte om aan het milieu te ontsnappen, mede door de vooroordelen waar de bewoners van wijken of kolonies voor 'de armen' telkens tegenaan liepen.
Een boek waar iedere geïnteresseerde in de (sociale) geschiedenis van ons land kennis van zou moeten nemen!

Geschreven bij Het Pauperparadijs

Het pauperparadijs is een juweeltje zoals ik niet vaak tegenkom. Als keuze om te gaan lezen was het een beetje 'God zegen de greep', maar wat een geweldig boek. Suzanna Jansen beschrijft de speurtocht naar haar familie nadat zij toevallig op een oud bidprentje stuit. Het blijkt dat een groot deel van haar familiegeschiedenis zich in de Drentse strafkolonie Veenhuizen heeft afgespeeld. Door veel speurwerk ontrafelt ze stukje bij beetje de levens van haar voorouders en vertelt en passant een boeiend stukje vaderlandse geschiedenis, over sociale verhoudingen, de houding ten opzichte van landloperij en straffen, godsdienst en andere sociaal-maatschappelijke fenomenen. Met name de epiloog, waarin Suzanna aan het einde van haar speurtocht nog een keer terugkeert naar veenhuizen, is erg aangrijpend.
Het boek is een must voor iedereen die zelf bezig is met familiegeschiedenis; voor veel genealogen moet het een ultieme droom zijn om over de eigen familiegeschiedenis een dergelijk gedetailleerd boek te kunnen schrijven.
De aanhangsels bevatten een nuttige literatuurlijst en illustratieverantwoording en een overzicht van geraadpleegde archieven.

Geschreven bij Het Pauperparadijs

Een boek dat ik in één adem heb uitgelezen, zo leuk geschreven, je voelde je gewoon één met de familie.
Ik ken het floradorp goed en dan is het nog leuker, je ziet de straten voor je en de tijd van toen!
Het boek raakt je, je voelt de ellende van die tijd.
Echt een aanrader dit boek en een dikke pluim voor de schrijfster Suzanna Jansen.