Hoe heerlijk is het om eindelijk eens een gerenommeerd arts en traumadeskundige mijn zienswijze volledig te zien delen, ook als het gaat om de bipolaire stoornis. Iemand die als arts zelf depressief is geweest en als gelover in het ontbrekende-hersenstofjes model opknapte van Prozac en een enthousiast voorschrijver werd van antidepressiva. Totdat gaandeweg de schellen van zijn ogen vielen en hij breder en vooral dieper leerde kijken, wat leidde tot een radicale ommekeer in zijn visie en werkwijze. Ik heb het hier over Gabor Mate, de Canadese arts en (inmiddels) psycholoog van Joods-Hongaarse afkomst. In dit monumentale boek betoogd hij hoe onze samenleving steeds verder afdrijft van fundamenteel menselijke waarden en behoeften waardoor steeds meer mensen in de knel komen en ziek worden.
In hoofdstuk 17 en 18 gaat Mate in op geestelijke gezondheidsproblemen en beschrijft hij aan de hand van diverse casussen hoe mensen jarenlang in een medisch ziektemodel gevangen kunnen blijven zonder enige voortuitgang te boeken. Waarna ze door contact met een andersdenkende ontwaakten uit hun passieve patientenrol en een pad naar herstel insloegen, vaak resulterend in compleet herstel. Ook Mate zelf heeft deze transformatie doorgemaakt:
Voor mij was het heel transformerend om te beseffen dat mijn eigen geestelijke gezondheidsproblemen een bepaalde betekenis hadden die voortkwam uit mijn leven binnen mijn gezin van herkomst dat in een bepaalde historische context plaatsvond. Ik heb ontdekt dat dit voor alle zogenaamde geestesziekten geldt, ongeacht waar ik kijk, naar wiens geestelijke ziekte ik kijk of hoe extreem de aandoening is.
Kortom: een must read voor iedereen die in dit veld werkzaam is of zijn of haar visie op gezondheid wil verbreden en verdiepen. Wat mij betreft het beste boek in dit genre na Traumasporen!
