Naar mijn idee is ‘Vernietigen’ Houellebecq’s beste roman. Tot nu toe. Magnus opus, misschien wel. Wat maakt dit boek zo goed? De gelaagdheid van het geschrevene is overweldigend.
Je kan het lezen als een roman waarin de hoofdpersoon allerlei verwikkelingen meemaakt in zijn politieke werk, familie, liefdes-en sexueel leven en uiteindelijk zijn gruwelijke dood.
Je kan het lezen als een roman waarin de hoofdpersoon een tamelijk uitgebluste topambtenaar is, die na veel verwikkelingen een soort van troost vindt bij zijn opnieuw gevitaliseerde relatie met zijn vrouw, nadat deze relatie jarenlang in het slop heeft verkeerd.
Je kan het ook lezen als een epische roman, waarbij ieder individu in het boek een specifiek personage in het hedendaagse Frankrijk symboliseert. De hoofdpersoon symboliseert de uitgebluste, in zichzelf gekeerde Franse ambtenarij, zijn zuster de goede en zorgzame vrouw in de Franse familiale structuur, zijn nichtje de individuele, amorele, materialistische Franse jeugd, zijn zwager een pragmatische, niet al te nauw nemende met de Franse wet, zich aanpassende immigrant, zijn vader de verloren grandeur van het vroegere Frankrijk enz. Als je het boek op deze manier leest, wordt het filosofische karakter en de genialiteit van Houellebecq pas echt duidelijk. Ik beschouw Houellebecq, met afstand, de beste hedendaagse auteur in de westerse literatuur.